Bende van Nijvel Drugs

• Actoren en groepen van actoren

1.1. Corrumperende politie-agenten en rijkswachters, speurders

1.1.1.Drugs

We zullen drugs nog een aantal keren tegenkomen in het dossier omdat vanaf de jaren 1970 met de oorlog tegen drugs het noodzakelijk was om nieuwe en grove middelen in te zetten zonder dat de wettelijke en democratische middelen gerespecteerd werden.

We beginnen hiermee omdat een aantal rijkswachters die betrokken waren bij de drugsbestrijding van de BOB in Brussel we later zullen tegenkomen in verschillende andere dossiers. Madani Boubouche (WNP en betrokken bij verschillende moorden), Marial Lekeu (extreemrechtse vriend van Latinus WNP), Robert Beijer (moord op wapenhandelaar Mendez), Christian Amory die een kompaan was van Boubouche. Indien ze inlichtingen nodig hadden kregen ze die van het Centraal Bureau voor Opsporingen waar Tchang werkte (bron 1 p.25)

De gerechtelijke politie had toen geen geld om haar informanten te betalen dus de enige manier om mensen te overhalen om dingen te zeggen was door de vragen "aan de magistraten om een oogje toe te knijpen als het ging om minder belangrijke vergrijpen." (bron 4 p. 260)

Het ging tevens over toen enorme sommen geld. In minder dan twee jaar tijd versleepte Albert Gillet de Brusselse koerier van de Cosa Nostra voor 4 miljoen dollar. De Antwerpse handelaar Edgar Barbé had 30 miljoen dollar in zijn kluis liggen toen men hem arresteerde toen men het netwerk oprolde. (bron 4 p. 305)

Deze situatie is ook een goed voorbeeld om de oorlog tussen de verschillende politiediensten te tonen.

De Bureau d'information criminelle (BIC) werd door de socialistische minister van Justitie Alfons Vranckx opgericht op 12 juni 1971 als speerpunt tegen de drugshandel en de georganiseerde misdaad.

Het waren undercover bic agenten die samenwerkten met de Amerikaanse DEA die werd opgericht nadat de vorige diensten geteisterd werden door schandalen over corruptie. Onder president Nixon en zijn minister van buitenlandse Kissinger werd het 'Cabinet Committee on International Narcotics' opgericht in ² de jaren 1970 waarbij de DEA zelf in 58 landen 'Narcotic Control Action Plan' in werking stelde zonder deze landen waaronder België hiervan op de hoogte te stellen. De DEA plaatste haar eigen agenten op de verschillende ambassades en "niet zelden waren ze CIA agenten .... die ook politieke inlichtingen verzamelden" (bron 1 p.23) Tussen 1971 en 1983 waren deze werkzaam op de Amerikaanse ambassade in Brussel. Tijdens een aantal schandalen met de CIA in deze periode verhuisden een aantal CIA agenten naar de DEA omdat deze ook veel internationele vertakkingen had en minder parlementaire controle had.

De DEA in Brussel werd geleid door James Guy Paul Higdon samen met Frank Eaton. Samen hadden ze goede contacten met de NBD en zorgden voor hun opleiding en "dubieuze tipgevers en informanten" om in België bij wet verboden provocaties op te zetten in ruil voor "politie informatiewerving over linkse en progressieve organisaties en individuen.... voor een contactman op de Amerikaanse ambassade. " (bron 1 p24) Deze opleiding vond plaats in Casteau bij de militaire antidrugsbrigade (US Army Criminal Investigation Unit (CID)) die drugs bij Amerikaanse militairen in Europa moest opsporen. François vertrok ook naar VS voor 6 weken om cursussen te volgen op Advanced International Drug Enforcement School.

De rijkswacht en het gerecht waren zeer sterk tegen deze nieuwe BIC want met de BOB waren ze zelf al begonnen tegen de drugscriminaliteit. Ze wilden in feite het monopolie behouden in het gevecht tegen de drugscriminaliteit. Deze undercoveroperaties van de rijkswacht werden onder begeleiding van commandant Léon Fernand François uitgevoerd door het Nationaal Bureau voor Drugs. De korpscommandanten van de NBD werden later trouwens belangrijke personen binnen de rijkswacht zoals de latere generaal Fernand Beaurir. "Aangezien de French Connection pas was ont- manteld, was het van groot belang dat de rijkswacht bij de publieke opinie het imago had van een performante politiedienst" (bron 3 p 34)

In 1975 wil het NBD op Malta een belangrijke druglaboratorium opdoeken met medewerking van de Franse gangster Jean-Joseph Touboul die ook contacten had met de DEA. Dit latoratorium exporteerde drugs dan via België naar de Amerikaanse militairen in Duitsland. Touboul kreeg voor zijn medewerking een voorlopige verblijfsvergunning (bron 1 p25) De provocatie undercoveropdracht zou echter anderhalf miljoen BF (zo'n 40K Euro) nodig hebben om zich te kunnen voordoen als een echte koper. Het opperbevel van de rijkswacht gaf het geld na goedkeuring door het gerecht maar de gangster gaf een geringe hoeveelheid cocaïne en verdween met het geld (bron 1 p. 26) Om dit op te lossen wou Commandant François de drugs in Duitsland verkopen maar dat mislukte. Hierna moest de BIC agent John Cloonen de drugs in Nederland verkopen. Maar om er zeker van te zijn dat het voldoende zou opbrengen werd de drugs drastisch aangelengd waardoor de Nederlandse dealers het aanbod weigerden. Bij een tweede wanhopige poging door de NBD agent André Cammerman werden ze aangehouden door een undercoveragent van de Nederlandse drugbrigade. (bron 1 p26). De Nederlanders wilden de Belgische agent wel vrijlaten maar zonder de drugs.

DEA agent Frank Eaton in Brussel wou hen wel helpen. Mohammed Asfaque Khan was een Pakistanese hasj handelaar die met de BIC samenwerkte. Hij leverde hasji die de BIC dan gebruikte in haar provocaties. De NBD onderschepte een levering hasji via Zaventem en zorgde ervoor dat de negen koffers niet door de douane werden gecontroleerd. De antidrugsdienst NBD van de rijkswacht had 9 koffers met hasj gestolen van de antidrugsdienst BIC. De NBD verkocht 3 van de 9 koffers in Nederland om het verloren geld terug te betalen aan de generale staf van de Rijkswacht. Na deze ervaring begonnen Frank Eaton en verschillende agenten van de BIC en de NBD tot 1979 een lucratieve drugshandel waarbij ongeveer 5 ton naar ons land werd verzonden. (bron 1 p.27) Tevens hielden de agenten zich bezig met illegale smokkel van Oosterse tapijten en gestolen kunstvoorwerpen. De agenten zouden hiermee zo'n 120 miljoen BF (zo'n 3 miljoen Euro) mee verdiend hebben en vervalsten de nodige administratie en rapporten om het toe te dekken. (bron 1 p28) Maar het liedje bleef niet duren in eind de jaren 1970 werden een aantal agenten aangehouden wegens diefstal (van o.a. een lijst met tipgevers), verduistering en drughandel. Tevens bleek dat ze 'tipgeld' betaalden aan de belangrijkste Belgische drugtrafikant Bruno Farcy. (bron 1 p29)

De NBD zaak had zelfs zodanig veel internationale aspecten dat het hoofd van de DEA naar Brussel afreisde om er te vergaderen met de Italiaanse onderzoeksrechter Falcone (die later door de maffia zal worden omgebracht) en hoge Belgische ambtenaren. Het oprollen van de Siciliaanse connectie werden o.a. maffiabankier Albert Gillet en een aantal belangrijke leden van de Amerikaanse Siciliaanse maffia waaronder Riccardo Cefalu veroordeeld in 1981. Volgens de Amerikaanse aanklager Thomas Roth was de heroïnesmokkel tussen Libanon en New York goed voor 250 miljoen dollar in anderhalf jaar tijd. De DEA verklaarde tijdens het proces dat deze arrestaties enkel mogelijk waren door het Belgische speurwerk in de affaire François. (bron 1 p. 30)

Het meest vreemde onderdeel van de onderzoeken naar de drugshandel van de affaire François betrof de fir ma's Congel en Boucheries Ghysels die vanuit Spanje via Luxemburg drugs naar België zouden smokkelen in bevroren vlees. De rol van de NBD hierbij was controversieel en de klacht via het Hoog Comité van Toezicht dat toen corruptie moest onderzoeken werd nooit grondig onderzocht. De bedrijven waren een onderdeel van het imperium van vleeskoning VandenBoeynants. (bron 1 p.36) Het bedrijf Congel ging trouwens in 1981 failliet na een onderzoek naar fiscale fraude. De eigenares mevrouw Ghysels vertrok onmiddellijk na haar vrijlating naar Malta waar ze samen met een andere boezemvriend van VandenBoeynants het Meditrranean Meat Company heeft opgezet. Het onderzoek naar de vrachtwagens werd trouwens stopgezet nadat de speurders en hun families bedreigd werden. Maar de informatica specialist van het Centraal Bureau voor Onderzoek Luc van den Daele had zich hierin vastgebeten. (bron 1 p.37) Hij werd echter dood teruggevonden in maart 1981 en het omvangrijk dossier dat hij over deze zaak had aangelegd was verdwenen. Volgens zijn collega's was het moord maar volgens de rijkswachttop was het zelfmoord. (bron 1 p.38)

1972 werd wereldwijd de French Connection opgeruimd door de Fransen en de DEA. De beste heroïnechemicus van de wereld Jo Cesari werd aangehouden. De verantwoordelijke voor het organiseren van de transporten van de French Connection André Condémine dook in april 1972 onder in Brussel. Maar wordt later dood teruggevonden in de Seine. (bron 4 p. 302 -303)

In Brussel deed de plaatselijke DEA antenna mee met de hulp van Donald Maenhoudt de rechterhand van Bruno Farcy. ((bron 4 p. 302) Deze laatste wordt in 1976 dood teruggevonden in Brugge. Hij was gefolterd en Farcy werd opgepakt. Hij werd verhoord door Goffinon en weer vrijgelaten. Farcy was ondertussen tipgever geworden van Frank Eaton en kreeg grote sommen van het BIC voor zijn informatie. (bron 4 p. 303) Toen hij in 1979 ontsnapte uit de Nederlandse gevangenis van Scheveningen met een handgranaat waren zijn laatste bezoekers agenten van de DEA. Hij was er veroordeeld tot 5 jaar in 1977. (bron 4 p. 304)

Hij was één van de vijf zonen van een vrachtwagenchauffeur en was "de koning van de Noordwijk" een pooier getrouwd met een lesbienne. Toen hij begin jaren 1970 werd gearresteerd bood hij aan de pas opgerichte BIC zijn diensten als informant aan op voorwaarde dat hij werd vrijgelaten.(bron 4 p. 301) Hij werd zo de koning van de cannabis omdat hij al zijn concurrenten verlinkte. Hij werkte ook samen met Joseph Vienne die op het ministerie van buitenlandse zaken werkte en 80kg heröine in zijn omgebouwde Volvo op de pakketboot France naar New York verscheepte. BIj het tweede transport werd de politie getipt en verdween Vienne voor 2 jaar achter de tralies. (bron 4 p. 302)

Bruno Farcy wordt in 1973 veroordeeld voor de heling van een gestolen Picasso maar komt een jaar later alweer vrij waarna hij in de Lakenweversstraat in Brussel een bar open (candy's) met zijn vrouw Claudine Leclercq. Het wordt "de hoofdzetel van het Chinese milieu" waar Beijer reeds in was geïnfiltreerd voor de BOB. (bron 4 p. 303)

Tussen 1982 en 1983 was hij verantwoordelijk voor een grootschalige heroïnesmokkel tussen België en Thailand. Het Belgische net werd geleid door Marcel Castris terwijl Vienne samen met Farcy de internationale relaties onderhield. In april 1983 werden 19 verdachten veroordeeld tot vele jaren gevangenis maar bij Farcy was dat bij verstek was hij was nog altijd voortvluchtig. Volgens de premiejager Jacques Genevois in 1986 woiu niemand hem in feite hebben en had niemand zin in zijn arrestatie. Vienne werd uiteindelijk in Karachi gearresteerd.François Raes wou het adresboek van Farcy in beslag gaan nemen maar dit werd niet toegestaan door commandant François waarna François Raes bij het krijgsauditoriaat geen klagen. Dit bracht de zaak Raes aan het rollen op hetzelfde moment als de inspectiedienst van de douane van Zaventem hun medewerking aan de operaties van BIC en NBD opzegde omdat ze steeds meer twijfelden aan de wettelijkheid van de akties. (bron 4 p.304)

Bij de NBD werkte ook de speurder onderofficier François Raes die in 1979 BOB adjudant Goffinon en zelfs korps- commandant Beaurir op de hoogte bracht. Omdat er geen reactie kwam stapt hij naar de eerste substituut Michel Peytier. Het onderzoek werd geleid door majoor Vernaillen. Het onderzoek François werd geleid door de BOB van Brussel waar Vernaillen, Amory, Beijer en Boubouche deel van uitmaakten. Beijer en Boubouche leerden zo hoe het systeem van dubbele nummerplaten, flats en garageboxen in de praktijk werkte. (bron 4 p 305)

Leon Fernand Raes werd in 1980 in beschuldiging gesteld maar hij zei dat hij de bescherming genoot van Paul Van den Boeynants en Baron Benoît de Bonvoisin. Het onderzoek door de cel Vernaillen werd onder andere uitgevoerd door de BOB'ers Erik Van Reybroek en Charles Toumpsain en adjudant Guy Goffinon. Ze werden echter door top van de rijkswacht bedreigd. (bron 1 p.32) Tevens verdween het inbeslaggenomen politiek kaartensysteem dat de NBD in opdracht van de DEA aanlegde over politieke personen en organisaties in België. (bron 1 p. 33)

BOB'er Goffinon werd trouwens in 1981 het slachtoffer van een mislukte bomaanslag in zijn wagen. De Amerikaanse piloot Jean-François Buslik bleek de maker van het ontstekingsmechanisme. Hij zei echter dat hij het verkocht had als een automatische deuropener aan een vriend en werd na een paar maanden vrijgelaten. Hij was een goede vriend van Dea agent Frank Eaton en Madani Boubouche. (bron 1 p.33) Het telefoontje dat Goffin naar zijn wagen had moeten lokken kwamn uit de Brusselse taverne Drug Opera waar "speurders uit verschilldende politiediensten die belast zijn met de drugbestrijding, vooral ook agenten van de DEA" elkaar ontmoeten (bron 1 p.36)

De andere speurder Vernaillen werd in oktober 1981 thuis neergekogeld met een speciaal soort explorerende magnumkogels dat niet in de handel verkrijgbaar is.Ze werd toen wel gebruikt door de antiterreurbrigade van de Belgische rijkswacht. Zijn vrouw blijft nadien 40% invalide. De vluchtwagen van de aanslag werd nadien teruggevonden. Het bevatte de mogelijkheid om de rijkswacht af te luisteren. De gestolen wagen behoorde toe aan de Saoedisch Arabische spion Faez Al Ajjaz die een zakenvriend was van Vanden Boeynants maar ook veel contacten had binnen extreemrechts (WNP, Bonvoisin, Nouvelle Europe Magazine). Hij was al in de jaren 1970 in opspraak gekomen wegens Belgische wapenleveringen aan de christelijke milities in Libanon ter waarde van 1 miljard Frank. Deze milities zouden nadien verantwoordelijk zijn voor verschillende grote bloedbaden. (bron 1 p. 39) Vernaillen zelf ontving van de rijkswacht gedurende 5 jaar geen frank schadevergoeding. (bron 1 p. 40)

In april 1982 werden François en de andere NBD en BIC beschuldigden net zoals de drugstraffikanten veroordeeld tot lichte straffen. DEA agent Frank Eaton werd niet veroordeeld omdat hij diplomatieke onschendbaarheid genoot. (bron 1 p. 41) François kan dankzij de patronage van Freddy Vreven die minister van defensie was (1981 -1985) terug bij de rijkswacht terwijl Raes als klokkenluider er werd gepest en gestraft tot hij uiteindelijk de rijkswacht moest verlaten. De NBD en BIC werden nadien opgedoekt. Nochtans had de inspecteur-generaal van de rijkswacht verantwoordelijk voor de interne controle Robert Bernaert kunnen optreden. Hij is een vorige medewerker van VandenBoeynants (bron 1 p. 42) en was lid van de extreemrechtse Marnixring waar rechtse financiers gezellig samenkwamen. Een prominent lid was professor Raymond Derinnen die in een vrije tribune in de Gazet van Antwerpen opriep tot een staatsgreep. (bron 1 p. 43)

1.1.2. Corruptie bij de Brusselse Gerechtelijke Politie

De Brusselse gerechtelijke politie is gedurende deze periode bevolkt met een aantal personen waardoor er zich zware problemen beginnen te stellen betreffende de grens tussen de boven- en de onderwereld en de contacten tussen beiden zowel op het vlak van informanten als activiteiten.

De oude praktijken waren diepgeworteld. "De neiging bestond bij alle politiediensten om de rollen om te draaien. ALs een politieman een tip had over gestolen schilderijen gebeurde het dat hij hem doorspeelde aan een be-vriende premiejager in plaats van aan de gerechtelijke autoriteiten." (bron 4 p. 205)

A. De zaak Fredo Godfroid

Hij was de specialist groot banditisme bij de Brusselse gerechtelijke politie. In december 1983 neemt hij er ontslag en probeert via Bultot een andere job te bekomen. Een paar jaar later wordt hij veroordeeld voor pooierij en afpersing. In 1988 start hij een serie overvallen met zijn vroegere collega commissaris Arthur Timmermans en een losse groep van 30 trawanten. TImmermans was bevriend met Julien de Staerke en was in 1986 veroordeeld voor corruptie. In 1991 wordt Fredo in Brugge opgepakt en in 1992 veroordeeld tot 12 jaar voor tientallen overvallen. (bron 4 p. 194)

1.1.3. Netwerk van (ex) rijkswachters in de grijze zones

A. De activiteiten van het infernaal koppel Boubouche en Robert Beijer

Deze twee personen zijn zeer belangrijk omdat ze door verschillende observatoren aangeduid worden als de meest intelligente en sluwe en actieve personen in het speelveld en er de meeste invloed hadden.

De staatsveiligheid ontkent dat Beijer of Boubouche voor hen hebben gewerkt en beiden kunnen geen bewijs hiervan voorleggen (bron 5 p. 215)

A.1. Samen bij de rijkswacht

Robert Beijer en Boubouche komen allebei van gewone families en ontmoeten elkaar op de school voor de rijkswacht. Boubouche heeft het er als Noordafrikaan niet gemakkelijk zelfs al praat hij geen arabisch. In 1977 vervoegen ze samen de sectie drugs van de BOB in Brussel waar ze nauw samen- werken met Christian Amory. "Chacun a appris a se méfier y compris de sa propre ombre" (bron 5 p. 207)

In 1981 plaatst Beijer samen met Boubouche een micro in een ander lokaal waar een informant wordt verhoord. De micro wordt echter ontdekt. Ze krijgen allebei een lichte administratieve straf. Boubouche gaat naar de juridische brigade terwijl Beijer bij 'Informatie' gaat werken. De commandant wilt ze niet meer zien samenwerken in dezelfde dienst. Majoor Vernaillen die commandant is van het district Brussel van de rijkswacht is hier helemaal niet mee akkoord en stelt een disciplinair dossier op omdat hij geen spionage wilt aanvaarden binnen zijn diensten. Ze worden hierdoor met veel minder interessante activiteiten opgezadeld en geven een korte tijd nadien hun ontslag.

A.2. Het detective spionage inlichtingenbureau ARI

Boubouche startte in 1983 samen met Robert Beijer een detectivebureau ARI (Agence-Recherche-Investigation) zonder het minste diploma. In het bureel ARI hebben ze allebei evenveel aandelen. Het detectivebureau ARI heeft haar onmiddellijke omzet te danken aan het overkopen van een klein bureau dat al 20 jaar bestond en nog veel lopende dossiers had waaronder Incassobureau van Diners Club (bron 3 p. 108) Rijkswachters en politieagenten volstrekt illegaal werken er ook in het zwart. (bron 3 p. 110) Maar de privédetectives kunnen dan nog goed leven van hun beroep omdat scheidingszaken dan nog kunnen worden beslecht op basis van betrapping van de overspelige partner om 5u 'smorgens.

Volgens bron 1 is het "niets meer dan een façade ... om de werkelijke activiteiten van Boubouche en Beijer te verbergen" gezien de krappe geldmiddelen terwijl ze toch een "half dozijn autoboxen en conspiratieve appartementen te huren en computers, auto's en wapens te kopen." Beijer zegt dat hij aan de politie die tip had gegeven op basis van informatie die hij van de staatsveiligheid had gekregen. Er zou in het totaal een miljoen BF betaald zijn aan huurgeld. (bron 2 p. 58) Robert Beijer vertelt zelf dat in 1983 twee personen van de staatsveiligheid naar het detectivebureau ARI zijn gekomen om hen te vragen om opdrachten uit te voeren die ze zelf niet konden doen in ruil waarvoor zij een aantal keren in hun dossiers konden kijken. "er bestaat natuurlijk geen letter van op papier."(bron 2 p. 54) Op een dag krijgen ze he bezoek van albert Raes en christian Smets van de staatsveiligheid. (bron 3 p. 111) Ze hebben hen nodig voor het dossier van de WNP in ruil voor toegang tot de dossiers en hopen zo de grootste van België te worden. (bron 3 p. 113) Veel vragen stelde hij zich daar niet bij want als Rijkswachter had hij 'soms het gevoel dat we behoorden tot een superieure kaste die bijna ongestraft van heel België zijn speeltuin kon maken." (bron 3 p.114) Raes krijgt via een gedeelde postbus wekelijks post van ARI maar nadien heeft hij de indruk dat dit meer was "voor hun persoonlijke belangen en niet die van de staatsveiligheid." (bron 3 p. 153) Het bureel zou ook worden door de staatsveiligheid om boxen, appartementen en lokalen te huren voor de "geheime operaties" van de staatsveiligheid. (bron 3 p. 162) Beijer krijgt steeds meer conflicten met Boubouche als hij merkt dat de boxen gebruikt worden door vreemde wagens en wapens "van twijfelachtig allooi". Tevens wou hij informatie hebben doorgegeven en valse facturen opgemaakt. (bron 3 p.168) Lekeu vertelt over Beijer dat hij gecontacteerd werd door Colombatovic van de Amerikaanse prive inlichtingendienst Intertel voor opdrachten die in feite in opdracht van agent Joseph Kausse van de staatsveiligheid werden uitgevoerd. (bron 2 p. 42)

Het detectivebureau beschikte ook over de vroegere befaamde Micro B politieke fiches van de BOB

Beijer verklaart na zijn aanhouding dat hij samen met Boubouche "een gigantische politieke documentatie bestaande uit de politieke fiches van de Info-sectie van de de rijkswacht" heeft verzameld. Het bestaan van deze Microfiches-B werden in 1981 door het tijdschrift Pour onthuld waarna Minister van justitie Philippe Moureaux ze heeft afgeschaft. Ze werden dus in feite nooit allemaal vernietigd. Volgens Beijer wou Boubouche ze verkopen aan Paul Vanden Boeynants en Phillipe Moureaux. (bron 1.p 95) Beijer had deze altijd stelselmatig gecopieerd. De rijkswacht zei dat het geen politieke fiches waren maar juridische fisches in het kader van een politieke informatiedienst. (bron 3 p. 157) Ze waren waarschijnlijk ook de enigen die nog originele exemplaren hadden terwijl de rijkswacht altijd had gezegd dat ze allemaal waren vernietigd. (bron 3 p; 158) Volgens Boubouche was het Beijer die in de advertenties van ARI het detectivebureau dat ze een tijdje gemeenschappelijk hadden dat hij politieke informatie kon leveren. (bron 2 p. 67) De politieke fiches zaten in een garagebox die hij tijdens zijn gevangenschap liet verwijderen door zijn vrouw (bron 2 p. 71)

Een andere activiteit van het bureau is het gebruiken van call-girls voor detectivewerk en chantage.

Dit waren operaties waarbij dames getrouwde mannen moesten versieren en hen dan te betrappen waarna ARI ze betrapte op overspel. (operatie Pasiphae) (bron 3 p. 117) Ze doen hiervoor een beroep op de 'dames' van het netwerk Israël-montaricourt die de slachtoffers per ongeluk ontmoeten en verleiden. "Ils seront plus d'un a tomber dans la pière et à perdre femme, enfants, maison tout en payant un pension alimentaire exorbitante." (bron 5 p. 209)

Uiteindelijk zullen ze vervolgd worden voor pooierij. (bron 3 p.126) Een van de slachtoffers is een veiligheidsverantwoordelijke op Amerikaanse ambassade (Earl Wallace Bellinger) die in bed vertelt over het nieuwe veiligheidssysteem op de grond dat wagens controleert en de Faradaykooi die afluisteren onmogelijk maakt. Hij geeft de tapes aan de ambassade waarna Earl is moeten terugkeren. (bron 3 p. 141-143)

Vanden Boeynants werd tevens benaderd voor het stelen van zijn fiscaal gerechtelijk dossier uit het Brusselse justitiepaleis. Vanden Boeynants stelt dat hij deze aanbiedingen heeft geweigerd of zich niet herinnert. (bron 1 p. 95)

Jean Montel een casinolobbyman zou volgens het BIC voorgesteld hebben om in ruil voor 125K euro stukken uit het gerechtelijk dossier tegen VDB wegens schriftvervalsing te doen verdwijnen. VDB werd op basis van dit dossier veroordeeld voor schriftvervalsing tot 3 jaar voorwaardelijk. Vervolgens zouden personen uit de entourage van substituut Claude Leroy naar Luxemburg zijn gegaan in gezelschap van Jean Montel om er 5 miljoen te deponeren. Jean Montel werd ook verdacht van de inbraak bij onderzoeksrechter Jean-Peirre Lambeau die aan het dossier tegen VDB werkte. Jean Montel zou later vermoord zijn omdat hij wist hoe hij aan het geld moest komen. DIt gebeurde op 11 augustus 1985 op straat. De moord werd nooit opgehelderd. (bron 4 p208, 210-211)

Maar het is zo dat de techniek van Beijer ook duidelijk wordt. Beijer vertelt varianten van reeds gekende feiten en verhalen waardoor zijn versie op de voorgrond komt - door zijn personaliteit - en de oorspronkelijke versie en feiten op de achtergrond verdwijnen. Hij stelde het voor alsof hij het dossier van VDB ging stelen "op verzoek van de staatsveiligheid". (bron 4 p 211) Beijer had wel binnengebroken in het justitiepaleis van Brussel "op verzoek van de staatsveiligheid". Ze hebben het dossier van de medewerker die ze zeiden te zoeken niet gevonden omdat de dossiers niet op letter maar op datum zijn geklasseerd. (bron 4 p. 212)

De reden dat Montel werd neergeschoten kan ook te maken hebben met het verhaal van de superflik Reyniers in Brussel die van advokaat Graindorge te horen krijgt dat men een prijs op zijn hoofd heeft gezet. Reyniers gaat ervan uit dat twee cliënten van de advokaat Michel Anthemus en Francis Royen dit moeten gedaan hebben. Montel was een medetrawant van hen en werd door Reyniers onder druk gezet. Of hij zou de schuilplaats nu aan hem overhandigen of hij zou in het milieu lekken dat Montel een informant was van hem. Samen met zijn kameraad Commissaris Georges Marnette ging hij na de arrestatie van de twee naar Marcel Habran de enige van die bende die nog vrij rondliep en vertelde 'In heel België zijn er twee personen die wisten waar je kompanen zaten. Een ervan ben jij. Ik neem aan dat jij hen niet verklikt hebt." (bron 4 p. 213)

Maar volgens Hilde Geens is het verhaal van Reyniers niet waar en werd de schuilplaats van de 2 gevonden

In de rand van de ondervraging van een Reus die verdacht werd. (bron 4 p. 214)

Boubouche verlaat het agentschap in 1984 toen Boubouche de extreemrechtse Michel Libert (WNP) in dienst wou nemen.((bron 1 p. 94) Boubouche doet nadien nog een aantal opdrachten voor hem. Ondertussen vergeet Beijer wel een heel deel formalistische zaken zoals het neerleggen van de jaarverslagen en het bureau gaat failliet. Boubouche wordt wapenhandelaar.

A.3. De plannen voor de chantage van de grootwarenhuizen

De echtgenote van Beijer wordt samen met Christian Amory en René Tchang (de broer van een BOB-er die op de generale staf van de rijkswacht werkt) aangehouden wegens medeplichtigheid aan verschillende van de activiteiten van Boubouche. Christian Amory werkte als onderofficier van de BOB in de onderzoekscel van Jumet naar de Bende van Nijvel. (bron 1 p. 94) Dit heeft te maken met een plan om warenhuizen af te persen. Ze hadden daarom een tunnel gebouwd onder de afgedankte brouwerij aan de washuisstraat in Brussel om zo aan de gasleidingen te komen van de vestigingen van de GB-INNO. Boubouche wilde er explosieven verpakt in converseblikken tot ontploffing brengen waardoor er felle branden zouden ontstaan (herinner je de brand in de INNO). De explosieven kwamen uit een steengroeve. Daarnaast waren er ook nog blanco identiteitskaarten. De plannen waren reeds in een ver gevorderd stadium. (bron 1 p. 97) Het werd echter ontdekt door adjudant Goffinon. (bron 1 p. 96)

Het verhaal wordt nog vreemder omdat Juan Mendez onder een valse naam de oude brouwerij had gehuurd. Mendez had trouwens in zijn tuin grote hoeveelheden springstof begraven. Volgens Boubouche die tot de WNP behoorde was dit de toelatingsproef voor Mendez. Mendez zou de WNP trouwens al financieel subsidiëren. (bron 1 p. 98) Volgens zijn kompaan Beijer heeft Boubouche dit voorgesteld in 1984 dus een jaar na de eerste aanslagen van de Bende van Nijvel. (Bron 3 p. 145) Het eerste plan was vermomd als werknemers de brandblusapparaten te vervangen door exploderende apparaten. (bron 3 p. 146)

Boubouche had ook in oktober 1985 na de overvallen in Overijse de veiligheidsplannen van Delhaize ontvangen van Amory die ze had gestolen vanop de Generale staf waar hij verantwoordelijk was voor het opstellen van speciale veiligheidsplannen voor geviseerde grootwarenhuizen. (bron 1 p.98)

A.4. De overval op de diamantair in Antwerpen

Beijer voert onmiddellijk een nieuwe opdracht uit voor 2 russen. Hij moet van de Libanees Souleiman informatie verkijgen over een Mossadagent. Beijer vraagt aan Boubouche om hem te helpen. Hij zegt dat het gaat immers over het recupereren van 1 Miljoen Belgische frank waarvan ze 10% krijgen. Ze gaan samen naar het appartement waar ze onverwacht geconfronteerd worden met drie mannen die hen proberen te ontwapenen waarna een vechtpartij ontstaat. Ali Souleiman wordt neergeschoten waarna de twee in paniek vluchten. Omdat ze in feite gemakkelijk kunnen worden geïdentificeerd vluchten ze. (bron 5 p. 217-218)

Boubouche vlucht naar Spanje maar wordt aangehouden al heeft dat veel voeten in de aarde gehad. De Staatsveiligheid kan Boubouche op 11 september lokaliseren in Torremolinos maar onderzoeksrechter Hennart vertikt het om de Spaanse politiediensten te vragen om hem te arresteren. Het is pas wanneer de staatsveiligheid hiervan alle procureurs-generaal op de hoogte van brengt dat Hennart actie onderneemt. Hij wordt op 15 september gearresteerd juist voor hij het vliegtuig naar Paraguay wou nemen. Robert Beijer is er ondertussen al naar vertrokken. Eerst verbleef hij bij Bultot. (bron 1 p. 126)

Beijer geraakt in Paraguay maar zonder geld en hulp van Bultot keert hij terug naar Brussel. Hij verblijft hier enkele maanden vooraleer hij naar Thailand vertrekt waar hij uiteindelijk wordt opgesloten. (bron 5 p. 217-218)

A.5. De overval op Zaventem (Zwarts)

Op 26 oktober 1982 komt een rijkswachtwagen naar het gelande vliegtuig uit Zürich gereden. Veiligheidsagent Francis Zwarts neemt een koffer in ontvangst met goudstaven met een waarde tussen 67 en 90 miljoen en een hele serie andere waardevolle en diplomatieke stukken. Zwarts vertrekt naar de Brucargo gebouwen om het veilig te bergen maar zal daar nooit aankomen. (bron 1 p. 45) Zwarts wordt echter nooit teruggevonden.

Deze overval lijkt tevens sterk op een andere overval vier maanden voordien door nep-rijkswachters op een koerier van Kirschen en Co op de autostrade van Antwerpen naar Brussel. Ze verdwijnen er met 50 kilo goud. Volgens onderzoekers moeten de daders in het rijkswachtmilieu worden gezocht. (bron 1 p. 46)

De onderzoekers ontdekken dat Mendez en Boubouche samen een gestolen witte jeep beheren waarmee ze vrij toegang hebben tot de luchthaven van Zaventem omdat hij is voorzien van de valse nummerplaten van een mercedes van de directeur van maatschappij Abelag Aviation. Het dupliceren van echte nummerplaten was ook een techniek die de Bende van Nijvel gebruiken. Ze ontdekken ook dat François Buslik ze komt ophalen aan de ULB. Buslik is een extreemrechtse jeugdvriend van Boubouche en was verbonden aan luchtvaartmaatschappij Abelag Aviation.(bron 1 p. 89) De wagen werd aangetroffen niet ver van de garagebox van Boubouche.

Wanneer Beijer en Boubouche in 1988 in de cel zitten komt de vrouw van Boubouche belastende verklaringen afleggen. Ze vertelt dat Boubouche haar heeft toevertrouwd dat hij de overval in 1981 op Francis Zwarts in Zaventem heeft uitgevoerd samen met zijn vriend Buslik "sur ordre de Beijer" Het is wel degelijk Boubouche die Zwarts met een nekschot heeft afgemaakt. (bron 5 p. 216)

Robert Beijer beschrijft in zijn boek tevens hoe hij en Boubouche de overval op veiligheidsagent Zwarts op de luchthaven in zaventem hebben uitgevoerd. Dit was volgens hem niet opwille van de miljoenen maar voor een diplomatieke valies voor Rusland waar een microfilm in zat. (bron 3 p. 98)

A.5. De processen

In 1988 worden Amory, Chang, Boubouche, Beijer en Buslink in vrijheid gesteld. Deze laatste vertrekt naar de VS. (bron 5 p. 217)

Het proces Beijer- Boubouche begin in 1994 voor het assissenhof. Ze worden beschuldigd van de overval in Zaventem, de diefstal van de wapens van Diane, de moordpoging op Vernaillen en de ontploffing van de wagen van rijkswachter Goffinon en de moord op Mendez en Souleiman. Daar worden ook verzekeringsfraude en o.a. het project van chantage tegen de GB aan toegevoegd. Amory, Chang en Buslik zijn er ook voor Bendevorming. De akte van beschuldiging omvat 247 pagina's. De advokaten wordt uitzonderlijk verboden van contacten te onderhouden met de pers. Buslik blijft in de VS. Boubouche wordt verdedigd door Jean-Paul Dumont. De jury veroordeelt hen uiteindelijk voor 20 jaar voor Boubouche en Beijer 14 jaar. Chang en Amory worden vrijgesproken. Buslik wordt slechts in 1999 vrijgesproken.

B. De verschillende actoren afzonderlijk

Het is allesmins duidelijk wie bij WNP was en wie niet en welke rol ze hierin speelden. Het is alleszins duidelijk dat deze groep rijkswachters als onafhankelijke actoren samen en afzonderlijk verschillende rollen speelden of opdrachten vervulden of activiteiten hadden.

Net zoals cellen in een grote plas water die zich soms samenvoegen en weer afsplitsen waren deze opmerkelijke actoren in een bad met criminelen, spionnen en veiligheidspersoneel, corrupte ambtenaren allerhande en extreemrechtse activisten en sympathisanten met een bepaalde standing alhoewel deze laatste een zekere afstand hielden van de activiteiten die ze evenwel niet verhinderden.

B.1. Boubouche (ex bob)

Wanneer de onderzoekers Boubouche komen ondervragen over de moord op Mendez stelt hij (1986) "si vous venez pour le Brabant Wallon, ne vous faites pas de soucis, il ne se passera plus rien." (bron 5 p. 204)

Volgens de psychiaters in de gevangenis was Boubouche slim maar was hij daar zelf ook steeds meer van overtuigd. Die zelfoverschatting en die drang naar macht zouden hem fataal worden, dachten ze (bron 4 p. 198)

In augustus 1988 stelt Boubouche voor om de onderzoekers te helpen in hun onderzoek naar de Bende. Commissaris Jacques GIlbert van de Gerechtelijke Politie van Nijvel maakt hier verslag van op. Niemand lijkt echter geïnteresseerd en de onderzoekscel wordt zelfs hiervan niet op de hoogte gebracht. Er komt ook geen opvolgingsinterview. Het is slechts 9 jaren later dat de onderzoekers van de cel dit document ontvangen. De reden is dat de verantwoordelijke rechter Hennart niet geïnteresseerd is in het dossier van de Bende en zijn onderzoekers verbiedt om hierover te communiceren met de andere arrondissementen. Hij weigert ook te erkennen dat er een verband is tussen de moord op Mendez en de bende terwijl de gespecialiseerde cel hiervan juist wel overtuigd is. (bron 5 p. 216) zie ook stuk over Mendez en meer specifiek de moord op hem.

De nummerplaten van de wagens van de Bende waren valse dubbels van de echte nummerplaten. Boubouche heeft dezelfde techniek gebruikt voor een 4x4 mercedes die gestolen werd in Mechelen en uitgerust werd met de nummerplaat van de directeur van Abelag op zaventem. Maar ze vinden meerdere dergelijke nummerplaten bij Boubouche. Deze nummerplaten en deze van de Bende gebruikten trouwens dezelfde verouderingstech- nieken volgens het techniek labo van de Gerechtelijke Politie. (bron 5 p. 212 -213) Tevens heeft Boubouche een gestolen camionette van een parfumeriezaak in één van zijn garages waarvan de inhoud teruggevonden wordt niet ver van waar de Santana uitgebrand werd teruggevonden die werd gebruikt voor de overval op Dekaize. (bron 5 p. 214)

Boubouche werd tevens verdacht van een diefstal van 3 miljoen bij de griffie van de correctionele rechtbank in Brussel (bron 1 p. 154)

Boubouche was ondertussen ook instructuur van het Front De La Jeunesse en lid van de WNP geworden.

Hij wordt bijgestaan door jean-paul Dumont de advocaat van het front de la jeunesse die ook raadsman is van¨ Paul latinus. Jean Paul dumont is toen nog vooraanstaand lid van CEPIC. (bron 1 p. 92)

De bende van Boubouche gebruikte ook een chinese hurmoordenaar om dissidenten uit te schakelen. (bron 1 p.98). Hij maakte samen met zijn kompanen trouwens concrete plannen om de gerechtelijk wapenexpert Dery die in alle Bende dossier voorkwam met ballistische expertises te vermoorden (bron 1 p99). Deze was trouwens betrokken bij het onderzoek naar de moord op Mendez waardoor het koppel Boubouche-Mendez echt in de problemen kwam.

Was Boubouche betrokken bij de Bende ?

De babysitter van de familie Mendez zei in een verklaring dat toen op tv een documentaire over de Bende werd getoond, Mendez zei "daar zitten vrienden van mij bij" (bron 4 p. 335)

Toen Boubouche door Hennart werd vrijgelaten riep hysterisch Goffinon " U laat een monster vrij"Goffinon gaf zijn ontslag uit het onderzoek toen Boubouche de toelating kreeg om een paspoort te krijgen omdat hij naar Canada wou reizen. (bron 4 p. 336) In 1997 zei onderzoeksrechter Lacroix achter gesloten deuren voor de tweede parlementaire onderzoekscommissie dat hij Boubouche in staat van beschuldiging zou stellen voor bendemisdaden maar dat is nooit gebeurd. (bron 4 p. 360)

Volgens Hilde Geens heeft Boubouche te maken met de bende of toch zeker met de wapens en is het ook opmerkelijk dat de activiteiten van de Bende ophielden toen Boubouche eind januari 1986 en de clan DeStaercke voor jaren achter de tralies vloog en Bultot vluchtte naar Paraguay. Bultot en Boubouche waren toen trouwens geen vrienden meer omdat hij had geprobeerd een vriend van Bultot te laten betrappen op overspel. (bron 4 p. 369)

B.2. Robert Beijer (ex bob)

Hij wordt in 1987 aangehouden omdat hij een RTT (huidige Proximus) ambtenaar zou hebben omgekocht om illegale telefoontaps te zetten. (bron 1 p. 94) In 1987 wordt Beijer onder aanhoudingsmandaat geplaatst door de gerechtelijke politie wegens illegaal afluisteren van telefoons. Het is het beruchte document 'le listing Beijer'. ((bron 5 p. 211) Toen de huiszoekingen bij Beijer plaatsvonden werden diskettes gevonden met zijn listings en gegevens. Dit bleek een goudmijn te zijn. Het bevatte rapporten over twee procureurs die te maken hadden met casino's, zijn contacten en klantenlijst alsook adressen van onder valse namen gehuurde boxen en flats. (bron 4 p. 342-346)

Beijer gaat tijdens de ondervraging het bestaan van de garageboxen opbiechten die hij registreerde voor de staatsveiligheid. Hij is ondertussen van overtuigd dat Amory en Chang ze ondertussen hebben geleegd. Amory wordt hierover ondervraagd door Wavre "car il pretend reçu l'ordre de boubouche-beijer de déplacer des armes chaudes qui, selont lui, auraint pu servir au tueuries du Brabant." (bron 5 p. 211)

Er waren ondertussen 10 dagen verlopen tussen de inbeslagname van de diskettes en de uiteindelijke huiszoekingen. Men vond in een garagebox een gestolen Renault met wapens van Mendez en een blauw zwaailicht van de groep Diane. (bron 4 p. 342-346) De andere garage werd eerst gelokaliseerd maar kreeg men niet open en men zou de volgende dag terugkeren .... om ze redelijk leeg terug te vinden. (bron 4 p. 342-346) Deze wapens werden later teruggevonden want de Chinese partner Chang had ze begraven. Goffinon die de box een halve dag onbewaakt had gelaten kreeg een onderzoek van het Hoog Comité van Toezicht. (bron 4 p. 359)

De flat was bijna leeg uitgezonderd dat op het dak een zendmast stond. Het was nog voor de tijd van de GSM. Het was dus in feite een transmissiepost voor operaties. (bron 4 p. 342-346)

Tijdens de huiszoeken bij Beijer na de moord op Mendez worden ook foto's gevonden van de achterkant van de Delhaize van Aalst. Beijer geeft er een uitgebreide ingewikkelde uitleg voor en de onderzoekers vragen niet verder. (bron 5 p. 212) Beijer heeft een alibi voor de overval op Aalst (bron 5 p. 213) Wanneer Beijer in het nauw is gedreven begint hij verklaringen aan de onderzoekers af te leggen over WNP en de opdrachten die hij voor de staatsveiligheid uitvoerde. Hij vertelt ook het verhaal van het fiscaal dossier van VDB dat hij zou doen verdwijnen. (bron 5 p. 215)

In zijn boek dat de laatste leugen noemt zegt hij dat hij werkte voor de Russische Geheime dienst (KGB) die "heeft gevraagd om te gaan werken voor een officiële dienst, de staatsveiligheid of om te beginnen bij de Rijkswacht" (bron 3 p. 22) Hij zou een opleiding hebben gekregen in Joegoslavië (bron 3 p. 23) Hij stelt o.a. dat hij de rijkswacht wou destabiliseren door "met behulp van een telegeleide helicopter een explosieve C4 ladeing te laten droppen op de kantoren van de generale staf in 1981" (bron 3 p. 61) De reden hiervoor is dat volgens Beijer " de rijkswacht lijkt de enige instelling die nog min of meer correct functioneert.... in die periode ziet de rijkswacht zichzelf als almachtig en droomt het korps ervan om de staatsveiligheid te overvleugelen. "(bron 3 p.65) Hij stelt daarom ook de inbraak bij de groep Diane te hebben geregeld om ze belachelijk te maken (bron 3 p. 82) Beijer geeft in zijn boek de verjaarde feiten van de diefstal van de wapens van Diane, de aanslag op Vernaillen en Giffonon toe.

Vrijgelaten in augustus 1988.

Beijer overlijdt in 2005 in de Franse Pyreeën door een ongeval of zelfmoord volgens anderen. Onderzoeker Eddy De Vos gaat nog ter plaatse om de computer en een oude riotgun te recupereren.

De gegevens op de computer waren onlangs gewist. (bron 5 p222)

B.3. Christian Amory

Bij de agenten die in 1982 en 1983 de eerste verificaties uitvoeren direct na de feiten behoort Christian Amory "un agent qui fut suspecté un moment de faire partie de la bande" (bron 7 p.74)

BOB'er Christian Amory had contacten met de Mouvement pour la démocratie en Algérie (MDA) die in 1984 werd opgericht door de gewezen Algerijnse president Ahmed Ben Bella. De beweging was sterk integristisch en had banden met Iran en Libië.. (bron 1 p. 99) Twee van zijn ooms vochten met het Vreemdelingenlegion in Algerije. Volgens Amory zou zijn jeugdvriend Mohammed Asmaoui gevraagd hebben om 500 GM 9mm te leveren. Hij verklaart aan de politie dat dit was om de beweging te infiltreren. Om het vertrouwen te wekken schenkt hij zijn jeugdvriend een FN 9mm cadeau dat hij als presentatie exemplaar van Juan Mendez had gekregen. Volgens een proces verbaal wou Boubouche enkele hete wapens "waaronder die van de Bende van Nijvel" kwijt geraken via MDA. In december 1985 werd zijn jeugdvriend met het wapen aan de franse grens aangehouden wegens verboden wapendracht. (bron 1 p.100)

Mohamed Keltouni is de speciale gezant van Ben Bella, de belangrijkste buitenlandse Algerijnse oppositieleider. Hij wenst dat Christian de nummer 2 van de Front de la Liberation ALgérien (FLNA) vermoord voor bijna 400K Euro. De aanslag had moeten plaatsvinden op de binnenkoer van de Champs Elysées of in Le Fouquets. (bron1 p.100) Ondanks bevelen van hogerhand zetten Amory de infiltratie door en lichtte de Franse geheime dienst in. Hij voerde de opdracht niet uit, maar tijdens een huiszoeking werden wel echte scherpschutterwapens gevonden. (bron 1 p. 101)

"wie de bende is ? Ik weet het niet. Maar als je een reus wil, dan hoef je niet verder te zoeken dan de BERGENSE BOB'er Christian Amory, die mij (Jean - Claude Estièvenart een Borains) heeft gearresteerd. Dat is een gorilla. De reus loopt mank, Amory ook. In 1982 stalen ze wapens in de kazerne van de groep Diane in Brussel. Amory heeft zelf bij de Diane gezeten. Er wordt zelfs beweerd dat hij de wapens van de Bende had en dat hij ze wilde verkopen voor 5 miljoen BF. Waarom hebben ze die kerel vrijgelaten ?" (Bron 2 p. 29)

Volgens Beijer is hij de persoon die bij een inval van Diane "als eerste de verdachte lokalen ingaat. Amory is een natuurkracht.een voormalig judokampioen van België, een kereld zonder geschiedenis en zonder verbeelding, het proto- type van een goede soldaat. (bron 3 p. 148)

In vrijheid gesteld in augustus 1988

Vervolg Extreemrechtse actoren