bende van nijvel extreemrechts
bende van nijvel extreemrechts
2.1. Extreemrechtse actoren
2.1.1. Afzonderlijke
A. Jean Bultot
Jean Bultot was sinds 1978 adjust-gevangenisdirecteur in Sint-Gillis. De staatsveiligheid gaf hem echter een negatief veiligheidsadvies toen hij zich kandidaat stelde om gevangenisdirecteur in Aarlen te worden. Hij was immers goed bevriend met Jean Dossogne, de leider van de extreemrechtse privémilitie Front de la Jeunesse. Hij bracht ook heel wat tijd door met andere extreemrechtse wapenliefhebbers zoals Boubouche, Alain Weykamp, Jean-Marie Paul en Marcel Barbier en met wapentrafikanten "die nauw samenwerkten met de Waalse rexistenleider Léon Degrelle;" In de gevangenis van Sint-Gillis bevinden zich trouwens enkele extreemrechtse militanten die veroordeeld werden voor het in brand steken van het tijdschrift Pour in 1981. (bron 1 p. 73) Voor deze laatste was hij de tussenschakel met hun extreemrechtse contacten buiten de gevangenismuren (bron 1. p. 74)
Als wapenfanaat kon men Jean Bultot ook regelmatig terugvinden in de "Practical Shooting' discipline die een bijzonder aggressieve schiettechniek is die erop gericht is om daders uit te schakelen. Ze werd in de jaren 60 door de gewezen marine-kolonel Jeff Cooper uitgewerkt om burgers de mogelijkheid te geven om zich te verdedigen. Men moet immers snel en haarscherp vanuit alle mogelijke houdingen kunnen schieten op bewegende doelen in de vorm van een menselijk silhouet door vooral op het hoofd te mikken met zowel hun linker- als hun rechterhand. Omdat dit een dure sport is vullen de beoefenaars - zoals de bende - hun kogelhulzen opnieuw op. (bron 1 p. 74) Eén van de oefeningen is 'Groce Store Panic' dat lijkt op de aanslagen die door de Bende werden uitgeoverd (bron 1 p. 75)
Bultot richt in november 1982 zijn eigen practical shooting wedstrijd de 'JB-Run' in waar de deelnemers "nazi-emblemen en t-shirts van het extreemrechtse huurlingenblad 'soldiers of fortune'." Tegelijkertijd richt hij een eigen club op de 'Prisons Practical Shooting Club' met leden van het gevangeniswezen. In 1984 volgtdan een nieuwe club 'Phenix' dat bestond uit "tal van extreemrechtse militanten" waardoor hij in conflict kwam met de Belgische koepelorganisatie 'Belgian Practical Shooting Association' (BPSA) die deze club definitief uitsloot. Niettegenstaande kon hij met CEPIC leden Minister Cécile Goor en Pierre Mainil en het Cultureel departement van de Amerikaanse ambassade in Brussel een open kampioenschap organiseren. In de zelfde zaal organiseerde hij trouwens een demonstratie voor van de kogelwerende kunststof Kevlar voor amb tenaren van de politie- en inlichtingendiensten.Ondertussen richtte hij zijn eigen federatie op vanuit de gevangenis in Sint Gillis, De'Practical Handguns for Safety and Sport Federation'. (bron 1 p. 75)
De Practical Pistol Shooting Club of Belgium in Etterbeek was de eerste organisatie en het had leden zoals Jean Bultot, Alain Weykamp en Madani Boubouche. Boubouche werd in 1982 trouwens bestuurslid van de organisatie. Ook Robert Thomas doet er mee als lid van veiligheidsdienst van de EuropeseGemeenschap waar hij een eigen inlichtingendienst beheert. (bron 1 p. 92) Hou is tevens wapeninstructeur van Front de la jeunesse. (bron 1 p. 93)
Het vreemde was dat in één van uitgebrande wagens van de Bende sporen werden aangetroffen van Kevlar. De vriendin van Bultot werkte trouwens op het kabinet van Minister Cécile Goor (cepic). (bron 1 p. 76)
Jean Bultot wou op maart 12 maart 1985 bij de Bank Brussel Lambert een stapeltje gestolen kasbons laten omzetten die hij van ex-gevangen Leopold van Esbroeck had gekregen. Ze maakten deel uit van de buit van een diefstal bij de pastoor Paelinck uit Wieze. Zowel Bultot als Van Esbroeck werden aangehouden (bron 1 p76) Na een onderzoek werd Bultot uiteindelijk geschorst. Een ander deel van de buit was terechtgekomen bij de broers Hidalgo die lid waren van de bende van Lucien Thomas, een gewezen collaborateur als medewerker van de National Sozialistisches Kraftfahr korps (NSKK). Na de oorlog was hij naar Uruguay gevlucht. Toen hij later terugkeerde naar België veroverde hij zich een plaats in de Brusselse onderwereld en was in contact met Bruno Farcy maar werkte begin jaren tachtig ook als tipgever voor de DEA. (bron 1 p.77)
Van Esbroeck begon echter na zijn aanhouding te praten en vertelde dat hij voor Bultot na zijn vrijlating een stapel VHS recorders moet stelen die hij zou verkopen om de partijkas van de partij Forces Nouvelles, de politieke front van de extreemrechtse militie Front de la Jeunesse zou spijzen. Zijn vader Lucien Bultot stond trouwens op hun kieslijsten. Tijdens zijn aanhouding had Bultot trouwens een vliegtuigticket naar Paraguya op zak dat hij had gekregen van François Dossogne van de Front de la Jeunesse. (bron 1 p. 78) Volgens een andere bron was het geld bedoeld om een yacht te kopen. (bron 5 p. 168) Het is zo dat ze met elkaar in contact komen en later enkele mislukte financiële operaties zullen opzetten.
De Jonathan in Sint Gillis was een private nachtclub libertin die werd uitgebouw door Pierre-Paul de Rycke die bevriend was met Bultot en Francis en lid was van de Forces Nouvelles. De nachtclub was "een beetje het hoofdkwartier van Forces" die er trouwens ook de ordediensten leverden. (bron 1 p. 80)
"De Rycke zette de hostessen ertoe aan de klanten dronken te voeren zodat ze niet verzetten tegen het nemen van foto's die hij daarna kon gebruiken om klanten onder druk te zetten" Die klanten waren een allegaartje van extreemrechtse militanten, politiemensen en militairen. (bron 1 p.81) De volgende beschrijving in een PV van de situatie in de bar toont aan hoe corrumperend en vreemd deze wel moet overkomen."Dans ce bar, les filles sont obligès de se protesituer, de la drogue circule, des spectacles pornos sont organisés, des photos scabreuses sont prises à des fins de chantage. Au milieu de tout ce monde, Bultot trône, practisant avec des gangsters importants et se livrant à des parties orgiaques dans des bains De confiture." (bron 5 p. 167)
Het pornoblad Paris-Las Vegas dat werd uitgegeven door Charles Dortant een vriend van Leon Degrelle publiceerde enkele foto's hiervan. Het is deze scene die nadien beroemd wordt op een cassette. (bron 1 p.81) De cassette werd opgenomen door de eigenaar die later wordt aangehouden voor proxenitisme en aan de politie dan maar de cassette afgeeft waarna ze uitlekt. (bron 5 p. 166)
Een bekende klant was Raymond Lippens die betrokken was bij de kraak van de eeuw waarbij in 1980 de Generale Bank in Brussel zo'n 400 miljoen BF verloor uit haar kofferzaal. Het brein achter deze overval was Serge de Thibault de Boesinghe van de extreemrechtse Lique Civique Belge. Bij hem thuis werden tijdens de huiszoekeingen nazi-emblemen gevongen (bron 1 p.81) en correspondentie met Leon Degrelle waarvan speurders dachten dat hij "in feite de opdrachtgever" was. (bron 1 p 82)
Een andere bekende klant was wapenmaker Robert Darville die de springtuigen voor de overvallen op geldwapens van Patrick Haemers maakte. Hij zou ook enkele wapens die gestolen waren uit de verzameling van Juan Mendez leveren aan Haemers. (bron 1 p. 82)
Ook de meisjes van mevrouw Fortunato Israël kwamen er spektakels opvoeren. (bron 5 p. 166)
Bultot was in het gezelschap van Dominique Mersch-Leroy, de echtegenote van de Brusselse substituut Claude Leroy (bron 1 p. 78) Hij zou uiteindelijk de dag na de moord op Juan Mendez naar Paraguay vluchten met zijn maitrisse. (bron 1 p. 82)
Claude Leroy was een magistraat die tussen 1981 en 1983 adviseur was op het kabinet van minister Gol. Hij werd na de arrestatie van Bultot aangehouden wegens het schenden van het beroepsgeheim omdat hij vertrouwelijke stukken uit de gerechtelijke dossiers aan de misdadiger Romy Henk en wapentrafikant
Marcel de Blick had gegeven. Het dossier ging over een wapen- en drusgsmokkel tussen Frankrijk, Nederland, België, Marokko en Groot-Brittannië. De PRL afdeling van Watermael-Bosvoorde had trouwens het smeergeld van hem ontvangen. (bron 1 p 79)
Dit dossier vond in oorsprong in de noodlanding die de ex toptennisser Jean-Claude Vanderborght op 12 november 1983 moest maken met zijn privévliegtuig nabij Limoges. Hij was onderweg naar het vliegveld van Wevelgem. Het vliegtuigje had 205 kg cannabis aan boord. Hij zou ook voor Marcel De Blick, Maurice Beekmans en Tony Bosmans 100kg wapens van Brussel naar Parijs overbrengen voor de corsicaanse FLNC. Het drugstransport was een onderdeel van de betaling. De politie ontdekte trouwens dat Tony Bosmans in Molenbeek een garagebox had met wapens, explosieven en drugs. (bron 1 p 79) Maar Tony zei dat ze van Marcel waren. Per toeval was de box in dezelfde straat de be kendste leden van de neonazimilitie WNP waaronder BOB'er Martial Lekeu. De bommen hadden het zelfde zeldzame ontstekingsmechanisme als dat gebruikt werd om de wagen van adjudant Goffinon te doen ontploffen (bron 1 p. 80)
Het was trouwens tijdens een andere dubbelzinnige operatie van privé detective Andre Rogge dat ex substituut procureur Claude Leroy in de val liep. Rogge zei in 1987 dat hij ongenummerde en ongetekende aandelen van electriciteitsfirma Unerg kon ten gelde maken die de geschorste notaris Jaqcues Haustraete zou hebben ge vonden in een erfenis. Hij zou hiervoor samenwerken met Tony Bosman die hij ook leerde kennen tijdens zijn gevangenisperiode in Leuven. (Bron 6 p110). Claude Leroy werd er opgemerkt op de ontmoetingsplaats van de betrokkenen die werden aangehouden en veroordeeld. Leroy werd in de latere procedure vrijgesproken wegens verjaring. De Generale Bank zou trouwens klacht neerleggen wegens miljoenenfraude.
Bultot verneemt via een albanese vriend uit het milieu Ramadan Dodack die in Brussel parrain speelt dat de groep DeStaercke een prijs op zijn hoofd heeft gezet. Om zijn vriend te helpen zal die de uitvoerder hiervan zelf maar doodschieten. Hij is nadien echter altijd op zijn hoede en wordt ook permanent gescha- duwd door de BOB en hij gebruikt het ticket naar Paraguay. (bron 5 p. 169)
Tijdens het onderzoek ontdekte de rijkswacht ook dat Bultot betrokken was bij een illegale wapentrafiek voor de Italiaanse fascistische partij MSI. Hij werd hierin geholpen door een militaire attaché van de Zaïrese ambassade. (bron 1p.78)
Waarom Paraguya. België heeft er geen uitleveringsverdrag mee en het land werd toen geleid door de dictator Stroessner sinds 1954. Verschillende andere extreemrechtse militanten bevinden zich er al waarOnder Beijer, maar Bultot houdt die liever op een lange afstand van hem. (bron 5 P. 170) Hij heeft er een Groot domein. Maar Stroessener wordt in 1989 na een staatsgreep ontzet en België vraagt zijn uitzetting. De plaatselijke diensten denken echter dat hij nog buit verborgen heeft en zullen hem gedurende 6 weken Folteren om de schuilplaats te kennen. Door de verkoop van het landgoed kan ze hem vrijkrijgen. (bron 5 P 173 - 174)
Hij vertrekt naar Zuid-Afrika maar wordt door hen manu militari naar België gebracht waar hij veelvuldig Wordt ondervraagd. Men vindt echter geen enkel materieel of ander bewijs dat hem linkt met Mendez Of de bende. Hij wordt wel veroordeeld voor de financiële misdaden en wapenhandel tot 6 maanden. Hij werkt dan enkele maanden op een kerkhof in België en vertrekt terug naar Afrika. (bron 5 p. 174)
Hij is als het ware één van de vliegjes die een tijdje redelijk heeft kunnen profiteren Van de voordelen van het verdoken wereldje maar dan in het web van intriges en onderzoeken is vastgeraakt en alles is verloren.
B. jean Marie Paul
Lid van Front de la Jeunesse. Op 5 december 1980 wordt zijn vriendin die opdienster is in La Rotonde in Brussel lastiggevallen door twee mannen van Noordafrikaanse afkomst. Jean-Marie en zijn vriend Alain Weykamp moeien zich ermee en het loopt uit op een gevecht. Jean-Marie kwam echter juist terug van schietoefeningen en haalt zijn pistool uit zijn wagen en schiet één van hen neer. Dezelfde dag kunnen ze vluchten naar Paraguya. Alleen Alain Weykamp zal berecht worden voor deze moord. (bron 5 p. 153)
C. Claude Delperdange
Hij werd door zijn enorme gestalte ook aanzien als De Reus. Hij oefent ook in paramilitaire schietoefeningen samen met leden van Front de la Jeunesse. In het professionele leven was hij PDG van Zeus Computers die computers levert aan NATO, overheidsbedrijven en in het Midden-Oosten.Hij belooft 100% belgische hardware en software te leveren en haalt een omzet tot 130 miljoen BF. In 1987 gaat de belangrijke firma Unisys failliet en Delperdange wil het overnemen maar mislukt. Hij krijgt samen met zijn vrouw wel een zetel in de beheerraad. In Luik regelt hij zaken met de lokale socialistische instanties ondanks zijn extreemrechtse achtergrond.
Hij wordt uiteindelijk door zijn vrouw vermoord in bizarre omstandigheden waarbij ze hem beschuldigt van haar te verplichten deel te nemen aan partouzes. Ze geeft als bewijs aan de politie enkele compromitterende foto's van Luikse industriëlen die zich zo kwetsbaar maakten voor zijn chantage. Ze wordt echter heel snel door de rechter in vrijheid gesteld en dan sleept het onderzoek 8 jaar aan. Uiteindelijk wordt 'om het privélevené te beschermen het proces achter gesloten deuren gehouden in 1992 waarbij ze wordt veroordeeld voor de moord maar niet wordt gestraft. (bron 5 p 155-158)
1.3. Andere actoren
A. Wapenhandelaar Juan Mendez
Juan Mendez is de zoon van een spaanse vluchteling die in 1959 moet vluchten voor Franco en hier politiek asiel krijgt. Mendez heeft twee grote passies, wagens en wapens. Na eerst in een garage te hebben gewerkt begint hij in 1981 voor FN te werken waar vooral Honduras en Venezuela zijn werkgebieden zijn en waar hij grote contracten afsluit met de belangrijkste militaire en politieke leiders.
De voorganger van Mendez als commercieel verantwoordelijke voor Latijns Amerika was Carlos Davilla Del Pielago maar die werd ontslagen toen na een onderzoek door de BOB waaronder Boubouche werd ontdekt dat hij in feite voor de CIA latijnsamerikaanse vluchtelingen bespionneerde. Zijn privé club El Puma en enkele van zijn bedrijfjes waren trouwens betrokken bij drugshandel. Maar de NBD heeft hem daar nooit voor verontrust. Hij had ook nauwe contacten met Duitse wapensmokkelaars die werkten tussen Europa, midden-oosten en latijns amerika. Onder druk van de BOB ontsloeg FN hem waarna hij naar de VS vertrok. (bron 1 p.87)
Mendez was ervan overtuigd dat een deel van de trafiek van de wapenhandel van FN in feite via Honduras naar Nicaragua zou gaan maar in feite naar Iran ging via Douglas Stowell (bron 1 p.88)
Mendez kende Boubouche sinds 1975 van op de .De schietclub Target 21 bevindt zich op de militaire basis Bourg-Leopold en men schiet er enkel met oorlogswapens. Dezelfde club waar Alain Weykamp lid van is. (bron 5 p. 202 en 209) Deze schietclub valt bijzonder in de smaak viel bij personen die gelinkt waren aan extreemrechts. Ze droegen er paramilitaire uniformen en speelden er ook snachts oorlogje met lichtkogels. (bron 3 p. 174)
Mendez smokkelde wapens en Boubouche waste ze wit (bron 4 p. 329) Ongeveer 150 wapens hebben via Boubouche en co gecirculeerd. Wapens van Diane, Mendez en FN. Ze hadden ook bommen verstopt in een garagebox, in de tuin van Mendez en bij Beijer. Van de 150 wapens zijn de meeste niet teruggevonden. (bron 4 p. 336) Boubouche had verschillende van de gestolen wapens van bij Mendez proberen te verkopen. (bron 4 p. 331)
Ondertussen legt hij een eigen wapenverzameling aan met onderdelen die hij steelt in FN of door geschenken van FN die hij normaal aan zijn contacten had moeten overhandigen. In de tuin van woning in Overijse had hij ook een kist verstopt met granaten indien de Russen zouden komen. Deze wapenverzameling is zijn echte passie en heeft trouwens een grote waarde. Sommige wapens geeft hij ook aan Boubouche. (bron 5 p. 203 en p. 210) Het verhaal dat Mendez met de diefstal de verzekeringen wou oplichten is niet mogelijk omdat er voor meer dan 60.000 euro werd gestolen terwijl hij slechts verzekerd was voor 10.000. (bron 4 p. 332)
Hij vermoedt zeer sterk dat de ex BOB'er privédetective Boubouche meer weet over de diefstal van een groot aantal wapens bij hem op 15 mei 1985. Dit gebeurde juist twee dagen voor hij een oninbreekbare versterkte deur zou laten installeren. Boubouche was de enige die dat wist (bron 1 p. 84) Volgens Beijer wist Mendez wie er bij hem had ingebroken maar hij wilde geen namen noemen. (bron 2 p 56) Volgens onderzoek door Mendez kon enkel Boubouche de wapens hebben gestolen. Hij neemt hierna afstand van Boubouche. (bron 5 p. 210) Het grootste gedeelte van zijn private verzameling oorlogswapens was volgens zijn eigen onderzoek via Boubouche in handen gevallen van de Bende Van Nijvel. Hij had tevens ontdekt dat hij "aanwijzingen had gevonden dat de Bende iets te maken moest hebben met een plan tot staatsgreep". (bron 1 p. 84) Mendez maakte plannen om alles hier te verkopen en definitief te emigreren naar Latijns-Amerika. (bron 1 p. 153)
Mendez was na de diefstal van de wapens in paniek toen hij hoorde van de aanslag van de bende aan Delhaize in Overijse. Op het politiekantoor wist men hem te zeggen dat een Ingram mitraillette was gebruikt. Mendez has er 1 buitengesmokkeld bij FN en er een geluidsdemper op gemonteerd. Hij had het wapen niet op de lijst van de gestolen wapens gezet omdat hij het had gestolen. Het was voor de eerste keer dat de Bende een Ingram had gebruikt. Tijdens de aanslagen in Nijvel en Aalst was hij in Puerto Rico. Hij kreeg er enorme angstaanvallen en nam bij zijn terugkomst eerst wat ziekteverlof. Op 7 januari zou hij weer gaan werken maar hij werd onderweg vermoord. (bron 4 p.326-327) Op 7 januari 1986 heeft hij een afspraak met Boubouche die hem nog moest betalen voor drie pistolen die hij reeds had ontvangen. (bron 1 p. 83)
In de namiddag wordt zijn levenloze lichaam teruggevonden op de pechstrook van de oprit van de snelweg E40 Brussel - Namen. "Het was een regelrechte executie" waaronder 4 kogels in het hoofd. Onderzoeksrechter Schlicker uit Nijvel krijgt het onderzoek toegewezen. Die ontdekt dat de gebruikte kogels "in België zeldzame type 'Hollow Point' zijn " Ze zijn in feite verboden in België maar worden gebruikt door liefhebbers van Practical Shooting. (bron 1 p. 85) De moord op Mendez is van een ongezien geweld. Hij wordt getroffen door 6 hollow point kogels waarvan 4 in het hoofd. Een persoon die door 1 zo'n kogel wordt getroffen heeft in feite geen kans op overleven. Tevens zijn alle vingerafdrukken verwijderd. De wagen die geparkeerd stond achter zijn wagen werd nooit teruggevonden. Waarschijnlijk kende hij zijn aanval(st)er goed want volgens een getuige waren ze eerst gewoon aan het discussiêren. Het is de rijkswacht onder Bihay van Wavre die het onderzoek start. (bron 5 p. 201) Er zijn voetafdrukken van een vrouw.
Het onderzoek naar de moord op Mendez is onmiddellijk richting Boubouche gegaan en het heeft drie jaar geduurd vooraleer men een grondig buurtonderzoek heeft gedaan. Het is ook pas dan dat men de mogelijke pendelaars heeft geïdentificeerd en het is pas dan dat het verhaal van de valse politie- controle van Mendez is verschenen. De onderzoekers stellen echter dat er geen politiecontrole is geweest omdat ze nergens in de logboeken voorkwam. (bron 4 p. 330)
Het vreemdste was dat toen de speurders naar het huis van Mendez gingen de dag van zijn moord ze er Boubouche aantroffen. (bron 1 p. 88) Wapenexpert Claude Dery (zie Borains) wordt op de zaak gezet en na een huiszoeking bij Boubouche worden Hollow point kogels gevonden die volgens hem voldoende gelijkenissen hebben met de gevonden kogels inhet lichaam van Mendez. (bron 5 p. 205) Ze vinden er ook een GP sport 9 MM die ze als het moordwapen van Mendez beschouwen. (bron 1 p. 89) Het is op dat moment dat het spektakel van het pistool in de ingevroren pot bolognaise begint. Het pistool wordt gevonden tijdens een huiszoeking bij Boubouche. Volgens de wapenexpert Dery zou het wapen gebruikt kunnen zijn door de Bende. (bron 5 p. 211)
Het wapen in de pot bolognaise bij Boubouche had immers een andere achtergrond. In de zomer van 1987 wilden de vrienden Beijer en Amory Boubouche bevrijden uit de gevangenis door een klein wapen binnen te smokkelen en hem dan met een vals kantschrift buiten te krijgen. Maar het wapen werd ontdekt bij zijn vrouw in de diepvries in een pot bolognaise en zijn vrouw is beginnen praten omdat ze schrik had dat haar zoontje in een instelling zou terechtkomen. Alsof dat nog niet genoeg was werd het wapen na een eerste expertise door Derby gelinkt aan enkele bende-overvallen en Boubouche is toen voor het eerst totaal ingestort en is beginnen praten. Hij heeft de schuilplaats van de wapens van Diane gegeven en een garagebox waarin verschillende dingen zaten. Toen hij echter hoorde dat de tegenexpertise die onderzoeksrechter Schlicker had laten uitvoeren negatief was is hij gestopt met praten. Boubouche dacht dat Beijer hem opzettelijk een wapen van de bende had willen geven. En dus was het mogelijk dat Beijer en/of Boubouche over wapens beschikten die gebruikt werden door de Bende. Toen bij een tweede huiszoeking bij Boubouche het wapen werd gevonden waarvan men eerst dacht dat het Mendez zou hebben vermoord, bleek Boubouche opnieuw bereid om een boekje open te doen over De Bende in ruil voor zijn vrijlating. Hierover werden rapporten opgesteld door de verantwoordelijke onderzoekers maar deze rapporten zijn volgens de onderzoekrechters voor de tweede parlementaire commissie nooit bij hen geraakt. (bron 4 p. 332-335)
Boubouche wordt onder aanhoudingsmandaat gesteld maar hij verdedigt zich met een alibi bij Alain Weykamp de garagist van WNP. Maar toen dit alibi nog altijd een uur openlaat trekt hij Robert Beijer erbij die dat alibi bevestigt. (bron 5 p. 205) Maar Boubouche kan Mendez niet hebben vermoord, al was hij de hoofdverdachten omdat hij de ochtend van de moord in opdracht van de veiligheid van Sabena en de staatsveiligheid een afluisteroperatie uitvoerdde. Maar dat konden ze niet zeggen aan de flikken. (bron2p.57)
Hennart was verantwoordelijk voor het dossier Mendez maar kwam redelijk vlug met iedereen in de clinch zeker nu Beijer en Boubouche zichzelf en elkaar in de problemen praten. Goffinon probeerde hem toch te omzeilen door in Brussel de toelating te krijgen voor zijn onderzoeken maar Hennart zei hem 'U mag me een idioot vinden, maar ik ben de baas." Hij had ook ruzie met de gerechtelijke politie van Nijvel, de procureur des konings Depretere en de speurders in Antwerpen. Hij weigerde de andere onderzoeksrechters zoals Troch enige inzage in het dossier. (bron 4 p. 347)
De wapens van de diefstal bij Mendez duiken de volgende maanden bij mondsjesmaat op. Zo werden ze in februari 1987 bij een heler gevonden die een paar maanden later werd geëxecuteerd. Tevens bevinden zich in het huis van Mendez wapens die gestolen waren bij de groep Diane (bron 1 p.93) De familie vond later nog stukken van een machinegeweer Heckler&Koch dat gestolen was geweest bij Diane en bracht die naar de BOB in Waver. Een dergelijk wapen was niet gebruikt door de bende maar was bij de eerste robotfoto's op de rug van een dader. Dit werd trouwens bevestigd door twee ooggetuigen waaronder David Steen in AaIn (bron 4)
B. Huurlingen
Jacques Lafaille heeft als huurling een grote figuur en speelt enkele zijrollen films (Paris brûle t-il ?). Zijn echte werk is in feite huurling voor Bod Denard in o..a. de Comores met soms de - uitdrukkelijke en soms stilzwijgende - goedkeuring van de Franse regering.
Hij werd in 1982-1983 in België in een GTI gesignaleerd waar hij "effectuait des missions spéciales pour la DGSE" (de Franse counterintelligence dienst). Hij wordt in Frankrijk opgesloten in november 1983 en vrijgelaten in juli 1985 wat overeenkomt met de pauze van De Bende.
Hij heeft ook enkele misdaden gepleegd in 1979 waarvoor hij slechts in 1990 wordt veroordeeld en opgesloten omdat hij tot dan zich in het buitenland bevond.
Het milieu van de huurlingen is echter ook in België actief waar Jean-Francis Calmette o.a. huurlingen naar Libanon stuurt om aan de zijde van de Falangisten te gaan vechten en waar sommigen trouwens sneuvelen. De bar Simba in Brussel (Rue du Marché au Charbon) is trouwens de geliefkoosde plaats van nostalgieke ex-kolonialen en huurlingen van allerlei nationaliteiten.
Het huurlingenmilieu op zich werd door de cel Waals Brabant nooit echt onderzocht (bron 5 p. 263-266)
1.4. Criminele Actoren
Hier zijn er twee belangrijke groepen die de belangstelling kregen van de onderzoekers. Ten eerste moet het ondertussen al duidelijk zijn dat deze politieke exgtreemrechtse actoren ook criminele activiteiten plegen en daardoor in contact komen en samenwerken met criminelen. Het is dus niet zo dat er een duidelijke scheidingsmuur is tussen de politieke en de criminele onderwereld. Ten tweede is het ook mogelijk dat criminelen die voordien geen enkele interesse hadden voor deze politieke activiteiten zich om verschillende redenen op een bepaald moment kunnen aangetrokken worden of overhaald worden om deel te nemen aan politieke of politiek-criminele activiteiten. De strikte opdeling tussen criminele en politieke piste in het Bende van Nijvel onderzoek is dus artificieel en zal nooit tot een oplossing leiden omdat de opheldering niet zuiver politiek of crimineel zal zijn maar eerder een combinatie van beide.
Het is goed mogelijk dat er verschillende leden waren op verschillende momenten voor verschillende taken in verschillende opdrachten of operaties. Het is dan ook goed mogelijk dat er eenzelfde verzameling wapens (garageboxen) en gestolen wagens beschikbaar was voor een diversiteit aan acties die anders geen politieke of criminele banden zouden hebben uitgezonderd dat men kan in ruil voor deelname aan andere activiteiten gebruik kan maken van deze exclusieve wapens en wagens.
Een andere mogelijkheid - al was het maar om criminele elementen te overtuigen om deel te nemen - was dat het gemakkelijker was om een Delhaize te overvallen dan de andere supermarkten omdat ze minder beveiligd waren (minder risico) en er meer geld in de kassa's van de kassiersters zou zitten zelfs indien men de brandkast niet zou openkrijgen (meer gegarandeerde opbrengst) terwijl men minder zou moeten voorbereiden en oefenen aangezien alle Delhaizes dezelfde infrastructuur en organisatie hadden (minder inspanning).
Een andere reden is dat de groep Delhaize naar eigen zeggen "nettement moins investi dans la sécurité que ses concurrents". Ze hadden nog geen videocamera's geïnstalleerd en de kassa's werden minder vaak geleegd dan bij haar concurrenten. Al haar winkels waren niet ver gelegen van verkeers- knooppunten waarlangs het gemakkelijk was om snel weg te komen. De structuur van de winkels en de plaats waar de brandkoffer lag waren altijd dezelfde. (bron 5 p. 229)
A. De Staerke Clan - onopgehelderd spoor
Het is zuiver toevallig dat de rijkswacht in december 1985 in Merelbeke een haastig achtergelaten BMW terugvindt waarin ze honderden pakken gestolen sigaretten uit Delhaize in Lokeren terugvinden. Ze vinden tevens een riotgun en kogels die identiek lijken op deze die gebruikt werden door de Bende. De wagen was ook zo voorbereid dat men de achterdeur kon open doen en de valse nummerplaat was een copie van een echte. (bron 7 p 129) Leopold van Esbroeck en Dominique Saless verlaten het land na de aanval in Aalst. Ze worden later aangehouden en bekennen de - diefstallen die ze uitvoerden in opdracht van gevangenisdirecteur Bultot. (bron 7 p. 130) De ballistische analyses wijzen echter uit dat de kogels niet identiek zijn aan deze van de bende (bron 7 p 131) Volgens de psychiatrische experten kunnen zij het ook niet gedaan hebben. (bron 7 p 132)
In tegenstelling tot de dieven uit de Borainage zijn dit koelbloedige professionele gangsters. (bron 4 p.135) Het is een soepel netwerk van gangsters. Ze woonden in de jaren 1980 in een paar honderd woonwagens rond de kanaalzone Sint-Pieters Leeuw. (bron 4 p.119) Er waren verschillende taken, verschillende soorten criminelen en europese uitvalsbassissen. "Het blijken uiteindelijk vier bendes die naast en door elkaar opereren en daarbij een verschillende mate van professionalisme aan de dag leggen." (bron 4 p. 137)
Het is wel heel vreemd om in het boek Beetgenomen van Hilde Geens zoveel personaliteiten tegen te komen die al jarenlang bezig zijn in de onderwereld en toch nog vrij rondlopen. Het boek gaat duidelijk voort op de piste van De Staercke met nu en dan nog een tintje naar het ene of het andere dossier zoals Extreemrechts.
Ze worden in 1987 wel veroordeeld voor 20 holdups en 79 diefstallen en 23 andere criminele feiten. De jonge rechter in Dendermonde wilt het dossier echt niet en stuurt het door naar Gent waar de ervaren Nobert de Maesschalck één van de laatste processen voert. Ze krijgen tot 20 jaar cel en ook nog een terbeschikkingstelling hierna. (bron 4 p. 150)
In 1991 zal philippe de staercke nog een brief sturen aan de pers waarin hij verklaart dat hij aan de tweede golf van aanslagen heeft deelgenomen omwille van 'ideologische redenen'. "Il aurait commis ces crimes avec un militaire et un gendarme sur ordre d'un ancien de la sureté d'état, d'un commandant de la gendarmerie et d'un colonel de l'armée belge.Indirect wijst hij ook nog de CEPIC aan. 'bron 7 p. 134) De broer Julien Staerke had extreemrechtse connecties en had Bultot geholpen met zijn vlucht.(bron 4 p. 138) De onderzoekers in Waals Brabant stellen de nieuwe onderzoekers in Charleroi voor om die brief te gebruiKen en zijn vorige alibi's voor die dagen die hij eerder had gegeven onder druk te zetten. Ze wijzen dit af als Onethisch. Het zou duren tot 1995 vooraleer het onderzoek weer wordt opgenomen. 4 jaar later dus.(bron 4 p. 169) Hij wordt ondervraagd door onderzoeksrechter Henny maar hij zegt dat hij hiervoor geen enkel concreet bewijs heeft. Volgens hemprobeert hij hierdoor het onderzoek te manipuleren zodat hij voor het assisenhof moet verschijnen zodat hij tot levenslang zal worden veroordeeld waardoor hij na slechts 20 jaar vrijkomt. Hij komt later terug op die verklaringen. (bron 7 p. 135)
Hij kan niet aan de eerste golf hebben deelgenomen omdat hij in de gevangenis zat. Er zijn in feite maar Twee gebeurtenissen van De Bende waarbij hij zou kunnen betrokken zijn en dat is de overval in Nijvel En de moord op Van Camp. Geen enkele van de wapens van zijn groep werd ooit met De Bende gelinkt Noch de DNA test noch de leugendetector wezen op een verband. (bron 4 p. 197)
In dit dossier is het Troch die er het meeste in gelooft en alles doet in zijn bevoegdheden ligt om ze gevangen te houden. De staercke gaat zelfs in hongerstaking tegen de onrechtvaardige Vlaamse rechter. Troch wordt uiteindelijk het onderzoek ontnomen in 1990 (bron 7 p. 133) De onderzoekers in Dendermonde vinden dit echter ongehoord en stellen dat ze geen vertrouwen hebben in Charleroi en dat ze nog altijd hun schuld kunnen bewijzen. (bron 7 p 134) maar in Charleroi deden ze niets anders dan het " vertalen en daarna in de kast stopten".(bron 4 p. 111)
In januari 1997 worden alle verdachten van deze groep op vraag van de procureur des konings van Charleroi buiten vervolging gesteld voor de feiten van de Bende. Behalve Johnny De Staercke. Hij wordt niet langer in vervolging gesteld in 2001. Sommige slachtoffers van Aalst blijven denken dat hij verantwoordelijk is en proberen deze beslissing door het Hof van Cassatie te laten verbreken. De Staercke stapt naar het Europees Hof van de rechten van de Mens en krijgt in 2005 gelijk krijgt omdat het proces onredelijk lang heeft geduurd. Hij ontvangt een schadevergoeding van 5000 Euro.
In 2010 wanneer opnieuw een vraag naar tips wordt georganiseerd zeggen sommigen dat ze een lid van de bende herkennen in Dominique Salesse. Toen was hij verantwoordelijk voor de wagens maar ondertussen heeft hij zich omgeschoold in de informatica. Hij wordt door de pers achtervolgd terwijl geen enkele onderzoeker hem komt ondervragen. Even denken de onderzoekers dat ze zijn ADN sporen te hebben gevonden op kleren van de bende maar bij grondig nazicht blijken de kleren zijn kleren te zijn die hij toen had moeten afgeven.
Hij had als credo 'maffiosi praten niet' (bron 4 p.135) Volgens sub stituut Acke was hij juist om die reden gekozen "dat hij nooit iets zal zeggen" (bron 4 p. 136) Maar volgens vele verklaringen hadden ze de gewoonte om spullen die ze niet meer konden gebruiken in oa het kanaal brussel charleroi te dumpen (bron 4 p. 140)